چه زود دارم همه چیز و فراموش میکنم.!
چه زود وابستگی هام و سختی هام و اشکام و دارم فراموش میکنم.
چه زود بیخیال رویاهام شدم.
چقدر زود نا امید شدم و چقدر زود شناختمش.
جه زود فهمیدم.
چه زود گذشت. انگار نه انگار که سه سال طول کشید.
چه زود انگیزه برای بهتر بودن پیدا کرم.
چقدر زود نقشه های جدید کشیدم!
امیدوارم به این زودی ها دوباره خسته و بی تفاوت نشم!!
جدیدا چه زود عصبی میشم...